Ogrzewanie podłogowe wymaga zastosowania odpowiedniego podkładu. Jego wykonanie ma bardzo duży wpływ na prawidłowe działanie instalacji grzewczej.
Podkład może być wykonany na mocnym i trwałym podłożu, które jest suche i czyste. Trzeba usunąć wszelkie nierówności i spękania oraz usunąć niezwiązane fragmenty wylewki. W razie wystąpienia dużych nierówności konieczne jest wygładzenie powierzchni betonu za pomocą wyrównawczej zaprawy. Usunięcie wystających fragmentów i zanieczyszczeń szlifierką ostatecznie przygotuje warstwę wylewki do kolejnych prac.
Zabezpieczenie przed wilgocią
Podłoga na gruncie wymaga ułożenia izolacji przeciw wilgoci na betonie. Do wykonania warstwy izolacyjnej służą takie materiały, jak:
– folia polietylenowa (0,2 mm grubości)
– papa podkładowa
– masa bitumiczna bez rozpuszczalników organicznych
Folia i papa powinny być układane z zakładem wynoszącym minimum 10 cm. Alternatywnym rozwiązaniem jest dokładne sklejenie poszczególnych fragmentów. Stosując masę bitumiczną trzeba natomiast zwrócić uwagę na jej staranne rozprowadzenie po całej powierzchni. Warstwa izolacji przeciwwilgociowej musi być przedłużona na ściany, aby wystawała nieco wyżej ponad izolację termiczną.
Zastosowanie pianki dylatacyjnej
Kolejną warstwą jest izolacja termiczna. Można ją wykonać, jeśli beton jest oddzielony od ścian. W związku z tym konieczne jest wykonanie obwodowych dylatacji. Pianka dylatacyjna musi być starannie umocowana wzdłuż wszystkich ścian i pionowych elementów. Polietylenowa pianka powinna być mocowana w taśmie o grubości 5 mm i 10 cm szerokości. Pianki powinny przybić gwoździami, albo przykleić. Odpowiednio przymocowany materiał nie przemieści się w czasie układania betonu.
Wykonanie izolacji termicznej
Termiczna izolacja może być wykonana z takich materiałów, jak:
– styropian
– polistyten ekstrudowany
– wełna mineralna
– płyty poliuretanowe
Przy wyborze materiału należy kierować się takimi parametrami, jak gęstość i odporność na obciążenia. Grubość warstwy izolacyjnej w przypadku podłogi na gruncie z reguły wynosi w granicach 8 – 10 cm, zaś w przypadku podłogi na stropie wystarczająca grubość warstwy izolacji termicznej wynosi około 3 – 4 cm. Układając płyty poliuretanowe należy zastosować sposób „mijanki” i wybrać płyty z frezowanymi brzegami. Umożliwiają one wykonanie zakładu, który zapobiega tworzeniu się mostków termicznych. Innym sposobem jest położenie kilku warstw płyt.
Wykonanie instalacji
Zanim zostanie położony podkład podłogowy wykonuje się instalacje. Montaż grzewczej instalacji polega na formowaniu rur w grzewcze pętle w kształcie meandrów bądź spirali. Drugi sposób umożliwia równomierne działanie instalacji, niemniej zużywa się więcej przewodów i metoda jest bardziej pracochłonna. Sposób oparty na układaniu meandrów sprawdza się wtedy, gdy konieczne jest zróżnicowanie intensywności ocieplania poszczególnych części pomieszczenia. Przewody grzewcze nie mogą być układane pod stałą zabudową (np. szafki kuchenne, wanna, brodzik).
Wykonanie zbrojenia
Następnie należy ułożyć płyty styropianu, które są odpowiednio docięte. W efekcie rury wodnej i kanalizacyjnej są w niej odpowiednio zagłębione. Wierzchnią warstwę stanowią płyty styropianu z naklejoną folią izolacyjną, która odbija cieplne promieniowanie. Nie wolno układać termoizolacji w miejscach, które będą narażone na szczególne obciążenia (np. pod wyspą, pod kominkiem). Cementowy podkład podłogowy wymaga zbrojenia siatkami z prętów stalowych. Posiadają one średnicę wynoszącą 4 – 6 mm. Oczka powinny przy tym posiadać wymiary 10 cm x 10 cm lub 15 cm x 15 cm. Trzeba wsunąć jedną siatkę w drugą i utworzyć na połączeniach zakład (5 – 10 cm szerokości). Beton dokładnie pokryje pręty pod warunkiem, że zbrojenie zostanie ułożone na dystansowych podkładkach wykonanych z drewna bądź ze sztucznego tworzywa.
Typy mieszanek
Podkład podłogowy może być wykonany z betonowej lub anhydrytowej mieszanki. Wymaga się co najmniej klasy C16/20. Anhydrytowe mieszanki posiadają płynną konsystencję. Z kolei cementowe jastrychy posiadają półsuchą, albo gęstą konsystencję. Mieszanka betonowa jest przygotowywana przez ekipę budowlaną na placu budowy z grubego piasku i bardzo drobnego piasku, cementu i wody. Trzeba odpowiednio wcześnie przygotować wszystkie materiały, aby ułatwić przygotowanie mieszanki. Cementowy jastrych powstaje w misokrecie, do którego dodaje się cement, kruszywo i wodę. Składniki są następnie dokładnie mieszane pod ciśnieniem, a następnie podawane na strop.
Drugim rozwiązaniem jest zamówienie mieszanki betonowej. Wówczas na plac budowy mieszanka zostaje odpowiednio przetransportowana. Ta metoda sprawdza się zwłaszcza wtedy, gdy inwestor nie ma możliwości, albo chęci przygotowania odpowiednich materiałów na terenie posesji.
Trzecią metodą jest zastosowanie gotowych zapraw cementowych lub anhydrytowych zapakowanych w worki. Kosztowne rozwiązanie może się opłacić, ponieważ gotowe mieszanki są z reguły wzbogacane dodatkowymi substancjami poprawiającymi właściwości i przyspieszającymi schnięcie.
Czwartą, a zarazem ostatnią metodą jest samodzielne wymieszanie betonu z piasku, cementu i dużej ilości wody w betoniarce. Praca jest ciężka i czasochłonna, ale mniej kosztowna. Do tej zalety trzeba jednak podchodzić z dużą ostrożnością, bo w końcu czas to pieniądz, a w przypadku prac budowlanych jakość materiałów i pracy jest szczególnie ważna.
Wiązanie i wygrzewanie betonu
Grubość podkładu cementowego łącznie z ogrzewaniem podłogowym powinna wynosić w granicach 6,5 cm – 7,5 cm. Na ścianach trzeba zaznaczyć poziom ułożenia betonu. Zaprawa jest rozgarniana łopatą, a następnie wyrównywana łatą. Na koniec wyrównuje się powierzchnię za pomocą pacy, albo mechanicznej zacieraczki. Należy dodać, że półpłynna, anhydrytowa mieszanka wymaga odpowietrzenia. Proces ten polega na sztangowaniu masy w dwóch kierunkach. Cementowe jastrychy powinny być wcześniej odpowiednio zazbrojone. Można w tym celu użyć stalowych siatek rozłożonych na warstwie izolacji. Innym sposobem jest wykonanie rozproszonego zbrojenia. Polega ono na dodaniu do mieszanki stalowych, polipropylenowych lub szklanych włókien. Anhydrytowy podkład w odróżnieniu od cementowego nie wymaga zbrojenia, ponieważ charakteryzuje się wyższą wytrzymałością i odpornością na skurcz. W podkładzie trzeba wykonać dylatacyjne nacięcia w przejściach między pomieszczeniami. Dotyczy to również styków ogrzewanej i nieogrzewanej powierzchni. Cementowy jastrych posiadający bardzo dużą powierzchnię trzeba podzielić na pola o powierzchni do 25 metrów kwadratowych. Anhydrytowy podkład jest nacinany pośrednio, ale tylko w dwóch przypadkach:
pomieszczenie posiada powierzchnię większą niż 50 metrów kwadratowych
przekątna pomieszczenia posiada więcej niż 10 metrów
Wylewka powinna zostać przykryta folią, aby proces wiązania nie przebiegał za szybko. Cementowy jastrych wymaga zraszania wodą, szczególnie w okresie letnich, upalnych dni. Anhydrytowa wylewka wymaga wietrzenia po upływie dwóch dni od jej wylania. Szacunkowy czas schnięcia podkładu wynosi w granicach 4 – 6 tygodni, w zależności od pory roku i pogody. Dopiero po upływie tego terminu można rozpocząć proces wygrzewania. Nieumiejętne przeprowadzenie wygrzewania doprowadzi do popękania. Dlatego trzeba ustawić ogrzewanie podłogowe tak, aby temperatura była o około 5 stopni Celsjusza wyższa od tej, która panuje w pomieszczeniu. W okresie letnim można zacząć od temperatury rzędu 15 – 20 stopni Celsjusza.
Należy co jeden dzień podnosić temperaturę o 5 stopni Celsjusza dochodząc ostatecznie do docelowej temperatury równej 30 stopni Celsjusza. Ten poziom powinien być utrzymany przez tydzień. Po upływie tego terminu należy stopniowo zmniejszać temperaturę, w takim samym tempie. Proces, o którym mowa, trwa około 3 tygodni. Wygrzany podkład posiada wilgotność rzędu 2 – 3 % i jeśli jest odpowiednio wytrzymały można zacząć wykonywanie wykończeniowej warstwy.