Autor: admin

Tynk gipsowy i gładź gipsowa są różnymi materiałami stosowanymi w innych celach i mających nieco inne właściwości.

Podstawowa różnica między wspomnianymi materiałami tkwi w zakresie ich stosowania. Tynki gipsowe służą do wygładzenia podłoża wykonanego z różnych materiałów. Gipsowe gładzie są natomiast wykorzystywane przede wszystkim do dekoracyjnego wyrównania chropowatej powierzchni innego typu tynków.

Gipsowy tynk

Gipsowe tynki są bardzo tanie i łatwe do naniesienia. Wystarczy nałożyć tylko jedną warstwę o grubości do 2 cm. Powierzchnia po wyschnięciu jest bardziej gładka w porównaniu z powierzchnią cementowo – wapiennego tynku. Posiada ona dobrą paroprzepuszczalność i zdolność do gromadzenia ciepła i wilgoci z otoczenia. Tynk gipsowy jest uniwersalny pod względem rodzajów podłoża, na których może być stosowany (m.in. cegła ceramiczna, wapienno – piaskowa cegła, zwykły beton, komórkowy beton, płyty wiórowo – cementowe). Niemniej nie należy stosować tynku na podłożu mineralnym wykonanym z drewna, metalu lub sztucznych tworzyw. Ich powierzchnia zostanie zniszczona pod wpływem właściwości gipsowego tynku.

Tynk gipsowy może być układany ręcznie lub maszynowo. Drugi sposób jest coraz bardziej popularny ze względu na lepszą wydajność i ekonomiczność. Do układania tynku służy między innymi tynkarski agregat. Umożliwia on narzucenie tynku na podłoże. Następnie nadmiar materiału zostaje zebrany za pomocą łaty i odpowiednio wyrównany. Tynk należy wstępnie wygładzić długą szpachlą (tzw. piórem). Następnie zwilżona powierzchnia zaprawy powinna zostać zatarta gąbkową pacą.

Gładź gipsowa

Jak już zostało wspomniane na wstępie gipsowa gładź jest stosowana do dekoracyjnego wyrównania chropowatej powierzchni tynków. Najczęściej wykorzystuje się ją w parze z cementowymi i cementowo – wapiennymi tynkami. Ściany pokryte gładzią są bardzo gładkie i białe. Grubość warstwy wynosi około 2 – 3 mm, więc bez trudu ukrywa wszelkie nierówności. Gładź gipsowa może być w drodze wyjątku układana zamiast tynku. Dotyczy to gładkich ścian prefabrykowanych wykonanych z betonu bądź keramzytobetonu oraz ścian ceramicznych i silikatowych murowanych na pełną spoinę. Gipsowe gładzie nie mogą być układane bezpośrednio na ścianie wykonanej z komórkowego betonu. Istnieje ryzyko pojawienia się pęknięć, które zniszczą efekt pracy. Beton komórkowy lepiej reaguje z elastyczną, polimerową gładzią.

Co łączy gładź i tynk?

Wspólną cechą tynku i gładzi gipsowej jest to, że nie mogą być one stosowane w pomieszczeniach, gdzie wilgotność powietrza utrzymuje się na stałym poziomie równym powyżej 70%. Wysoka wilgotność prowadzi do odkształceń i utraty wytrzymałości. Poza tym, nie powinno się stosować żadnego z tych materiałów do wyrównywania dużych krzywizn o odchyleniu przekraczającym 1 cm. Materiały nie są też odporne na uszkodzenia mechaniczne.

Tynk gipsowy utrzymuje mikroklimat, który jest bardzo przyjazny dla domowników. Gips skutecznie wchłania nadmiar wilgoci, a następnie oddaje ją w momencie, gdy wilgotność powietrza w pomieszczeniu jest zbyt niska.

Tynk gipsowy ma również inne zalety, niemniej posiada on pewne wady, o których szerzej będzie mowa w dalszej części artykułu. Materiał, o którym mowa, jest łatwy do układania oraz szybko się go na nosi. Wystarczy tylko jedna warstwa tynku gipsowego, aby wyrównać powierzchnię podłoża. Nie ma konieczności wykańczania ścian za pomocą gładzi gipsowej, co również należy potraktować jako zaletę, bo maleją koszty oraz nakład pracy i czasu. Powierzchnia gipsowego tynku po wyschnięciu jest biała, zatem podczas malowania jej farbą w jasnym kolorze zużycie materiału będzie znacznie mniejsze niż w przypadku tradycyjnego tynku cementowo – wapiennego.

Właściwości gipsowego tynku

Niektóre właściwości tynku gipsowego są uznawane za zalety, inne za wady. Na początek warto wspomnieć o atutach tego materiału, a mianowicie o:
– dobrej izolacyjności termicznej
– zdolności do tworzenia zdrowego mikroklimatu
– dobrej paroprzepuszczalności
– odpowiedniej ogniochronności
– plastyczności
Dobra izolacyjność termiczna gipsowego tynku wynika z bardzo niskiego współczynnika przewodzenia ciepła, który wynosi około 0,25 W/m.K. Druga zaleta polega natomiast na zdolności do regulowania poziomu wilgotności, o czym była już mowa na wstępie. Paroprzepuszczalność polega na tym, że tynk nie hamuje przenikania pary wodnej przez ściany. Ogniochronność gipsowego tynku nie jest najwyższa, ale też nie najgorsza. Jedna warstwa o grubości 2 cm wytrzymuje działanie ognia przez około 20 minut. Z kolei plastyczność omawianego materiału polega na tym, że nadaje się on do wykonywania dekoracyjnych wzorów. Stosując odpowiednie narzędzia można nadać warstwie tynku odpowiednią teksturę.

Wśród wad tynku wymienia się natomiast mniejszą wytrzymałość w porównaniu z cementowo – wapiennymi materiałami. Poza tym, tolerancja tynku gipsowego na wilgoć ma swoje granice. Gdy poziom wilgotności wyniesie więcej niż 80% gips zacznie stopniowo tracić na wytrzymałości. Ostatnią z wad omawianego materiału jest przyczynianie się do korozji stali. Dlatego też wszystkie elementy stalowe mające kontakt z gipsową powierzchnią powinny być odpowiednio zabezpieczone.

Tynk tynkowi nierówny

Wspomniane wyżej zalety i wady są bardzo ogólne. Na rynku można znaleźć gipsowe tynki z domieszkam różnych substancji. W zależności od właściwości można wyróżnić tynk gipsowy zawierający włókna (C1), przeznaczony do wykonania izolacji termicznej (C4), akustyczny (C3) i ogniochronny (C5) oraz tynk cienkowarstwowy. Poza tym, można wyróżnić siedem rodzajów gipsowych tynków, w tym tynk gipsowy zwykły (B1) oraz o zmienionych proporcjach między zawartością gipsu i wapna (np. gipsowo – wapienny, gipsowy lekki, lekki gipsowo – wapienny, o zwiększonej twardości). Więcej informacji i wytycznych związanych z rodzajami tynków znajduje się w normie PN -EN 13279 – 1:2005.

Gładź gipsowa. Wady i zalety.

Gładź gipsowa jest cienką warstwą wykończeniową wykonywaną na otynkowanej ścianie, albo na ścianie zabudowanej okładziną z płyt gipsowo – kartonowych.

Głównym zadaniem gipsowej gładzi jest nadanie powierzchni gładkości i przygotowanie jej do pokrycia farbą. Gładź jest przygotowywana ze specjalnej zaprawy gipsowej, która należy rozrobić z odpowiednią dawką czystej wody. Warstwa gładzi gipsowej posiada około 1 – 3 mm grubości, dlatego zużycie materiału nie jest duże.

Zalety gładzi gipsowej
Gładź służy do wykończenia ścian pokrytych warstwą cementowego lub cementowo – wapiennego tynku. Niweluje ona nieestetyczny charakter i szorstkość powierzchni tradycyjnych tynków. Podobnie jest w przypadku pokrywania gładzią płyt gipsowo – kartonowych. Zakrywa ona szczeliny między poszczególnymi płytami. Gładź może zastąpić tynk w przypadku równej i niezniszczonej powierzchni ścian.

Jedną z zalet gipsu jest ekologiczny charakter i brak sztucznych, toksycznych domieszek. Dość cienka warstwa gładzi odpowiednio wyrównuje podłoże, przygotowując je do pomalowania. Zaprawy służące do wykonywania gipsowej gładzi są łatwo dostępne i dość tanie. Nie powinno być też problemu ze znalezieniem odpowiedniego fachowca, który zająłby się wykonaniem niżej opisanych prac.

Wady gładzi gipsowej

Gładź gipsowa wymaga zachowania dużej precyzji, dlatego konieczne jest powierzenie prac wykończeniowych fachowcom. Zaprawa powinna zostać naniesiona równomiernie za pomocą pacy wykonanej z nierdzewnej stali. Następnie należy dokładnie wygładzić powierzchnię. Po nałożeniu i wyschnięciu zaprawy trzeba usunąć nierówności papierem ściernym, albo za pomocą siatki służącej do szlifowania. Ostatni etap prac to ponowne zaszpachlowanie widocznych nierówności i przeszlifowanie powierzchni, aby nadać jej odpowiednią gładkość. Nanoszenie gipsowej zaprawy wymaga dużego nakładu pracy i czasu. Poza tym, podczas prac wykończeniowych powstaje dużo pyłu, który jest bardzo brudzący, trudny do usunięcia i niezdrowy. Gips wchodzący w skład gładzi gipsowej ma bardzo negatywny wpływ na stalowe elementy. Jeśli nie zostaną one odpowiednio zabezpieczone przed korozją zapewne zardzewieją.